Οι
τέσσερις τοίχοι. Κι εσύ πνίγηκες. Ξεροβήχεις. Ένα εξόγκωμα στο λαιμό σου. Μια
μπάλα που μεγαλώνει. Μια μέρα μπιζέλι, την επόμενη καρύδι και σήμερα, στις 7 το
πρωί που ξύπνησες, ήταν μπαλάκι του τένις.
Πνίγεσαι.
Σου κάθεται το μπαλάκι του τένις στο λαιμό. Κι ακόμα αναρωτιέσαι. Τι με πνίγει;
Όχι γιατί ακόμα αναπνέεις.
Οι
τέσσερις τοίχοι. Εσύ η άρια φυλή. Εσύ κλεισμένη σε τέσσερις τοίχους.
Να
πλάθεις σύνορα από χώμα, από πηλό, από τσιμέντο.
Με
τα χέρια, με τα μαχαίρια σου, με τη γκιλοτίνα, με την καραμπίνα σου.
Το
σπίτι σου. Μια τρύπα εσύ. Όχι αρουραίος, όχι περιστέρι. Εσύ, η άρια φυλή. Εσύ ο
εκλεκτός.
Εσύ
μια τρύπα, ένα λαγούμι, ένα μπουντρούμι. Σκοτάδι. Ναι, σκοτάδι.
Εγένετο
φως. Εγενέτο ο παράδεισος σου. Αυτοσχέδιος παράδεισος με τα μυστικά συστατικά
των εκλεκτών φυλών. Ξέρεις εσύ απ’ αυτά.
Φώναζα
ένα βράδυ στον ύπνο μου:Πνίξου.
Άντε πνίξου. Να γαμηθείς. Γαμιέσαι. Φρούρια και τείχη και κάστρα φτιαγμένα από
σύνορα. Δεν έχασες ακόμα το κλειδί;
Άνοιξα
τα μάτια και ήσουνα εκεί:Εσύ
η άρια φυλή. Ο εκλεκτός. Ο εκλεγμένος απ’ τον εαυτό σου. Ο βασιλιάς των
τεσσάρων τοίχων.
Πράξη
πολιτική:η
τέχνη. Ατομική βόμβα στον κόσμο σου. Τα τείχη σου σαπίζουν.
