ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΣ
Διαβάζοντας
την Ευγενία
του Αντώνη
Σκιαθά εκπλήσσομαι με την πληθωρικότητά
του. Ένας ποιητής που δεν φοβάται τις
λέξεις, που είναι λυρικός και συνάμα
ένας άγριος έφηβος που στήνει τον
μεγεθυντικό του φακό μπροστά στον ήλιο
για να τσουρουφλίσει κάθε μας αυταπάτη.
Τα ιστορικά πρόσωπα που παρελαύνουν
στα ποιήματά του, είναι οι προφήτες που
χρησιμοποιεί ο ποιητής για να μιλήσει
για το σήμερα. Ένα σήμερα που στρέφει
τα νώτα του στους οραματιστές.
Η
Ευγενία, η κόρη του ποιητή, είναι η
Αριάδνη που τον βοηθά να βγει από τον
λαβύρινθο των αμφιβολιών, η δική του
σωτηρία εξαρτάται από το να πει την
αλήθεια χωρίς υπεκφυγές, να παραμείνει
ποιητής ακόμα κι όταν ο κόσμος γύρω του
δεν τον κατανοεί. Χωρισμένο σε έξι μέρη
το βιβλίο, αποτελεί μια σύνθεση με
εξαίρετη δομή η οποία με σθένος
υπερασπίζεται την δύναμη της αγάπης.
Οι εισβολείς, οι τοκογλύφοι, τα τέρατα
του αιώνα αδυνατούν να υποτάξουν το
πνεύμα του, την θέλησή του να δημιουργεί
ποίηση κάτω από το καθεστώς του ρεαλισμού:
Άντεξα
χρόνους πενήντα στους χρησμούς
που
νόμιζα ότι μου άνηκαν.
Δεν
μιλάω ποτέ
για
τους νεκρούς που έφεραν οι ήττες.
Μιλώ
με ζήλο
μόνο
γι΄ αυτές τις ήττες
που
μ΄έμαθαν το αίμα
να
θαυμάζω
ως
χρώμα στα φτερά
εδώδιμων
πτηνών.
Στους
παραπάνω στίχους από το ποίημα Γενέθλιο
μανιφέστο
βρίσκουμε τον ποιητή εκείνον που δεν
φοβάται να αναμετρηθεί με τις ήττες
του, με έναν ζήλο που όμως δεν τον ρίχνουν
στην αδράνεια αλλά τον οδηγούν στην
ομορφιά, σε αυτή την πατρίδα των αισθήσεων,
όπου ο ίδιος γόνιμα θαυμάζει το χρώμα
στα φτερά των πουλιών. Μου θυμίζει
εκείνον τον μύθο των Σούφι, όπου κάποιος
κρατιέται από ένα κλαδί για να μην
γκρεμοτσακιστεί από τον γκρεμό κι αντί
να είναι φοβισμένος από την επικείμενη
πτώση εκείνος θαυμάζει ένα λουλούδι
δίπλα του.
Αυτό
είναι ποίηση. Να αντιστέκεσαι. Να βρίσκεις
παρηγοριά στην ομορφιά, ακόμα κι όταν
ομορφιά δεν υπάρχει. Θέλει μεγάλο σθένος
για να καταφέρεις κάτι τέτοιο. Κι ο
Αντώνης Σκιαθάς το έχει. Μας προσφέρει
μια ποίηση αλτρουιστική, στίχους μεγάλης
δύναμης:
Στα
σκοτάδια, λοιπόν, του μαΐστρου,
στήνουμε
ενέδρες
και
άλλοτε
με κρύσταλλα συλλέγουμε τα μπλε
και
άλλοτε
προσμένουμε πλεούμενα του μπλε
με
σίδερα και άλλες οξειδώσεις
να
σχηματίσουν
νησιά
και όρη στην Ίμβρο και την Τένεδο
στην
Οία και τη Ρω.
Εκεί
λοιπόν,
γεννηθήκαμε,
μάθαμε
παιδιά ακόμη
τους
τίτλους
της
πρώτης,
της
ποίησης αγάπης,
στη
σοφίτα του Ερέχθειου.
Επιδιώκοντας
τη μέγιστη κορύφωση του αισθητικού
αποτελέσματος ο Σκιαθάς ενσωματώνει
στην ποιητική του σύνθεση το λυρικό
στοιχείο. Αμυντικός στόχος ενάντια σε
μη ποιητικά στοιχεία, όπως περιγραφικά,
διδακτικά ή αφηγηματικά, τα οποία
νοθεύουν τον ποιητικό λόγο και χρησιμεύουν
απλώς σαν καλές ευκαιρίες για τις
ποιητικές εκφορές του αισθήματος του
ποιητή ή των εφευρεμένων χαρακτήρων
του. Προσεκτικός στην οικονομία του
λόγου του, τον κατευθύνει σ΄ έναν ενιαίο
ρυθμό, γνώστης και μελετητής της ποιητικής
παράδοσης.
Πιστεύοντας
ότι η ποίηση πρέπει να είναι πιστή όχι
στο αντικείμενο αλλά στην ανθρώπινη
συγκίνηση επενδύει τον λόγο του σ΄ αυτή
την κατεύθυνση. Καθοδηγεί
τη γλώσσα να προσαρμοστεί στη μορφή των
πραγμάτων.
