To Βιβλιοπωλείο Επί λέξει και οι εκδόσεις Μικρή Άρκτος και Κίχλη
παρουσιάζουν:
“Τα τριαντάφυλλα της Μερσέδες”και“Το ξυράφι του Όκαμ”
συναντιούνται στον“Παιχνιδότοπο”
Γιώργος Αλισάνογλου / Αλέξιος Μάινας / Σταμάτης Πολενάκης
[ Μια “τριπλή συνάντηση” για την ποίηση ]
Πέμπτη 6 Απριλίου 2017
Ώρα 19:30
Βιβλιοπωλείο “Επί λέξει”, Ακαδημίας 32 – Αθήνα Τηλ. 210-3388054
Σταμάτης Πολενάκης
ΠΥΡ
Ούτε το φως της τελευταίας ημέρας
δεν μας επέτρεψαν.
Όλα υπό τους προβολείς των φορτηγών
και η χώρα πλούτισε απότομα- οικόπεδο
και πάρκινγκ στην παλιά μάντρα
των εκτελέσεων.
___
ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΡΟΥΣ
Το λευκό σου φόρεμα, Λιαλιώ,
θλιμμένη σημαία του έρωτα
και η θάλασσα τριγύρω μας κατακόκκινη
μια μέρα δεν θα υπάρχουμε.
Ο Σταμάτης Πολενάκης
γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στη
σχολή Σταυράκου και παρακολούθησε μαθήματα ισπανικού πολιτισμού στο
πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης. Έχει εκδώσει έξι
ποιητικές συλλογές, τελευταία Τα τριαντάφυλλα της Μερσέδες, Μικρή άρκτος, 2016. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά Γερμανικά και Καταλανικά.
***
Αλέξιος Μάινας
(Προχθές βράδυ)
Η απόσβεση της ζωής
Ο Μάκης της Βίκυς την Τρίτη είχε γενέθλια
και μαζευτήκαμε οι παλιοί των φοιτητικών.
Ό,τι μας άφησε η ωρίμανση, ο μύθος
των διατροφικών συμπληρωμάτων.
Νιάτα, ακαθαρσίες.
(Κάποιοι ξέμειναν στις αποβάθρες. Άλλους τους πήρε το τρένο.
Η Γιώτα χάλασε.)
Δόθηκαν δώρα απ’ το πορτμπαγκάζ
και περιτυλίγματα με ευχές και σακούλες
κεριά που δε σβήνουν.
Το σπίτι γέμισε γραβάτες με πτώματα που τρώγαν τούρτα.
Ο Μάκης γελούσε όλο το βράδυ, έκανε προπόσεις
έκανε πλακίτσες, τσιμπούσε στο μάγουλο.
Τον τραβούσε η γωνιά με τις καλλίγραμμες
που αναμόχλευαν τα γόνατα στον καναπέ.
Πλησίαζε για να κορτάρει τα κραγιόν
ψιθύριζε βρομιές κι έσκυβε να τις πνίξει με το γέλιο
στο μανίκι του.
Κάποια στιγμή μού λέει
δες με και φέτος
είμαι η ψυχή της παρέας
θέλω να φέρεις ένα κανόνι και να πετάξω
σαν άνθρωπος-οβίδα.
~~..~~
(18:24) Μολύβι για έναν
Βιώνω θα πει
πολυμερίζω τις σημασίες των πραγμάτων
ή τα κάνω μεταφορές άλλων.
Μια ουλή στο φρύδι, η σκουριά του βραδινού νερού
το πέρασμα ενός σκύλου μπροστά από μια σκάλα
μπορούν για τη μνήμη να συμβολίσουν το ένα το άλλο
ή να αποτελέσουν ιδεογράμματα ολόκληρων ιστοριών.
Έτσι εξατομικεύεται η οντολογία των πραγμάτων
και το νόημα των λέξεων.
Ο αναγνώστης ενός απλού καλημέρα σου
προσθέτει απ’ τους τσακωμούς μέχρι το διαζύγιο
ή το χαμόγελο απ’ την απώλεια της αγαπημένης γιαγιάς του
που τον ξύπνησε και τον φίλησε μ’ αυτά τα λόγια.
Ίσως νιώθουμε μερικοί και κουτσουρεμένοι
γιατί είμαστε σύμβολα και μετωνυμίες κι εμείς οι ίδιοι
αλλά είναι δύσκολο να πούμε τι συμβολίζουμε.
(Είμαστε ασκήσεις της φθοράς.)
Αλέξιος Μάινας,
από το ποιητικό βιβλίο: «Το ξυράφι του Όκαμ»
(εκδ. Μικρή Άρκτος, 2014)
Ο Αλέξιος Μάινας γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα. Σπούδασε
Φιλοσοφία στη Βόννη και ασχολείται κυρίως με τη μετάφραση. Γράφει
ποίηση, διήγημα και δοκίμιο (στα Ελλ. και Γερμ.). Πρώτες δημοσιεύσεις σε
περιοδικά έκανε το 1994. Έχει κάνει παρουσιάσεις και
εισηγήσεις σε δεκάδες εκδηλώσεις σε Ελλάδα, Γερμανία και Αυστρία. Σε
ποίημά του στηρίχτηκε η ταινία μικρού μήκους «Πρωταπριλιά». Μεμονωμένα
ποιήματα και διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα Γερμ., Αγγλ., Γαλλ. και
στα Ισπαν., και έχουν συμπεριληφθεί σε ελλ.
και ξένες ανθολογίες. Έχει εκδώσει τις ποιητ. συλλογές: «Το περιεχόμενο
του υπόλοιπου» (εκδ. Γαβριηλίδης, 2011) και «Το ξυράφι του Όκαμ» (εκδ.
Μικρή Άρκτος, 2014). Προσεχώς θα εκδοθεί: «Ο διαμελισμός του Αδάμ».
***
Γιώργος Αλισάνογλου
Στη μικρή διόπτρα της Ιστορίας
Μοιάζουν για άνθρωποι που μεταφέρουν σχοινί
Ψυχωμένοι μέσα στους υπονόμους της Ιστορίας
Περπατώντας πάνω στα 2015 λεκιασμένα τριαντάφυλλα – μαργαριτάρια
Στο περιδέραιο στραγγάλη της Κόμισσας Europa
έτσι όπως ορθώνεται μαρμάρινη και ρημαγμένη στον
φόντο του Αττικού ουρανού
Οι αυτόχειρες του φωτοφράχτη Γύρω απ’ τα πόδια της φύλλα σκοτεινά
Γη τους η κλαδεμένη από κάθε καλό ελευθερία
Τέφρες καπνοδόχοι κλάσμα σκοτεινό
Φθινόπωρο στον πολιτισμό μα μνήμη άνοιξης μοιάζει να τους οδηγεί στον ουρανό
[7 λεύγες κάτω από την ρίμα του καιρού – θαμμένοι
εκεί όπου ανθίζει μιαν Αλεξάνδρεια του νου
– και όλοι οι νεκροί υποκλίνονται σ’ αυτό]
—
[ Πόλεμος / Νυρεμβέργη ]
Αυτός ο πόλεμος συνέβη
στο σκοτάδι του μυαλού σου
Μια παλιά γερμανική ιστορία,
η κάθε ιστορία, όπως τα στρατιωτάκια
που παίζαμε μικροί
Τώρα, από τον Έλβα, το μυαλό μου
τρέχει στον Έβρο, στα χίλια του δέλτα δέντρα
σταμάτησαν να μ’ αγαπούν οι φίλοι
όταν τους είπα δεν παίζω άλλο
Ξαπλώνω στο γρασίδι και μετράω παιχνίδια
πολέμους, φίλους κι εχθρούς,
μετράω τρυφερότητες
Ο ήλιος φωτίζει το μολυβένιο στρατιωτάκι
εκείνων των χρόνων – ο κοκκινολαίμης δίπλα,
το τσιμπάει με το ράμφος, στρεβλά τιτιβίζει
Πέρασαν χρόνια και δεν διακρίνω ποιος απ’ τους
δυο μας έπεσε στην μάχη – ποιος ζει
(Από το βιβλίο
Παιχνιδότοπος, Κίχλη 2016)
Ο Γιώργος Αλισάνογλου
γεννήθηκε στην Καβάλα το 1975. Σπούδασε κοινωνιολογία και πολιτικές
επιστήμες. Από τον Νοέμβριο του 2005 διατηρεί τις εκδόσεις και το
βιβλιοπωλείο Σαιξπηρικόν στη Θεσσαλονίκη. Έχει δημοσιεύσει έξι ποιητικές
συλλογές με πιο πρόσφατη τον “Παιχνιδότοπο”, εκδ.
Κίχλη 2016. Επίσης, ασχολείται με τη μετάφραση. Ποίησή του έχει
μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Έχει λάβει μέρος σε Διεθνή Φεστιβάλ
Ποίησης και αναγνώσεις.
