Σημείωμα της
Μαριάννας Παπουτσοπούλου
για το βιβλίο «Κατόπιν σύστασης γιατρού» της Ολβίας Παπαηλίου,
εκδόσεις Θράκα, 2016
Πριν λίγο καιρό έλαβα ως πολύτιμο δώρο το καινούριο βιβλίο της Ολβίας Παπαηλίου, Κατόπιν Σύστασης Γιατρού, μια μυθιστορία. εκδ. θράκα. Το περίμενα με λαχτάρα γνωρίζοντας την ιδιότυπη πλούσια και χειμαρρώδη γραφή της. Το διάβασα σε μια μέρα, το άφησα να καταλαγιάσει λίγο μέσα μου και σήμερα πια αξιώθηκα να γράψω δυο λόγια γι αυτό.
Εικοσιοκτώ μέρες, τέσσερες βδομάδες δηλαδή, δυο παρεμβολές του γιατρού κι ένας επίλογος ή πρόλογος, σελίδες 139. Γράφει η κα Μ.Γκ., ο Γιατρός της, και όλα αυτά στην κλινική, ψυχιατρική βέβαια, «Η ωραία θέα», σε μέρος ορεινό με έλατα, και «ας πούμε ότι υπάρχω». Μέσα από το παραλήρημα της Μ.Γκ. η Ο. Παπαηλίου θα ξετυλίξει μαστορικά αναδιπλώνοντας εκμυστηρεύσεις και ανακαλύψεις του βαθύτερου εγώ, την μυθιστορία μιας γυναικείας ζωής, του αθροίσματος όλων των συγκινήσεων, φόβων, συμπαθειών και αντιπαθειών, αναμνήσεων προσώπων, καταστάσεων και τριβών, οργής, γέλιου και ενθουσιασμών, με τη μαγική της πένα:
«[…]Όχι πως βέβαια υπήρχε τέτοιος φόβος, πάντα με το μπλαστρόν τον έβλεπα ντυμένο τον πατέρα μου: ήτανε πάντα κύριος στο πως εμφανιζόταν, κι ας ήτανε και άρρωστος, πάντα με κασκορσέ και με πυτζάμα, και με τη ρομπ ντε σαμπρ – και τις παντόφλες του (αυτές που του κένταγα εγώ, με χειροποίητες μπορντούρες, το έργο των χεριών και της αγάπης μου). Ακόμα και το κέντημα ήταν μια πειθαρχία στη συμμετρία: μα φαντάζεστε, θέλω να το τονίσω! Τι θα γινότανε αν η μπορντούρα για τη δεξιά παντόφλα τύχαινε (κατά τρόπον ολέθριο) λόγω αμέλειας να κεντηθεί στην άλλη, την αριστερή;[…]»
Χιούμορ, οξυδέρκεια, σπάνια παρατήρηση και γνώση των ανθρώπινων καταστάσεων όπως διυλίζονται στη μνήμη και στο εγώ, που εξυπηρετεί τέλεια ο εξομολογητικός ρυθμός του ημερολογίου. Κι ακόμη συμβολικές αρετές, χαρακτηριστική λεπτομέρεια και αγωνιακές ερωτηματικές αναζητήσεις στο βυθό της ύπαρξης. Το συνιστώ θερμά.
μ.παπουτσοπούλου
