 |
| Αποστολία Νάνου-Σκοτεινιώτη, Μνήμες και Στοχασμοί, (Βόλος 1982) |
Τρία άτιτλα ποιήματα
από την ενότητα β’ «Στοιχασμοί»
Ντροπὴ κι’ ἀποστροφὴ
ὁμοχώριοι
γιὰ μένα τὸν ἴδιο.
Ντροπή, γιατί ἀκόμα μπορῶ καὶ
σᾶς ἀγαπῶ.
Ἀποστροφή, γιατί ἀκόμα
δὲν μπορεῖτε νὰ μ’ ἀγαπήσετε.
Νὰ ζεῖς,
κι ὀρθός, γερὸς
τὴ δρασκελιὰ τῆς ζωῆς
περήφανος νὰ τὴ διαβεῖς.
– Ἀναρτημένη σημαία, σ’ ἀνοιξιάτικον ἄνεμο.
Νὰ διεκδικεῖς, ν’ ἀντιμάχεσαι
τοῦ καλοῦ καὶ τ’ ἄξιου
ἀγωνιστής.
Νὰ ζεῖς.
Τίποτε ἄλλο.
Τίποτε ἄλλο.
Πόσο σκοτάδι σκόρπισες,
βιβλίο;
Τὴ δικαιότερη ζωὴ
ἐσὺ τὴ φέρνεις
κι οἱ λαοί,
μὲ τοὺς ἀγῶνες τους.
