αντιηρωικό
στο
Διδυμότειχο-η ομίχλη έχει απλωθεί-σώζουν τα ποιήματα;-δε σώζουν!-τρυπώνεις-σ’
ένα μπαρ-το σκαμπό-σε βυθίζει-σε βυθίζει-σε βυθίζει-σώζουν τα
όνειρα;-χμμ-κάποτε-είχες πολλά-«συνέχισε να γράφεις!»-αλλά-πάντοτε-απέφευγες-τους
ποιητές-λοιπόν-φιλαράκο-ξέρω-είχες μήνες-να γράψεις-μα ακούστε-όταν οι νύχτες
είναι-τόσο νεκρές-σαν κι αυτή-δεν μένει-τίποτε άλλο-πιστέψτε με-κι
εσύ-εξάλλου-καλά τα πήγες-μέχρι-τώρα-μηδέν συνεντεύξεις-αναγνώσεις-παρουσιάσεις-μα
εκείνο-το σκαμπό του μπαρ-με βυθίζει-με βυθίζει-με βυθίζει-οι λέξεις-με
πετροβολούν-τι παράξενο!-συμφωνείς;-εσύ!- που τώρα-με διαβάζεις-αμέριμνος-ή-με
τρόμο-άκου με-ξέρω-είχα καιρό-να γράψω-μα όταν οι νύχτες είναι-τόσο νεκρές-σαν
κι αυτή-είπα-να σου δώσω-λίγο αίμα
μια μικρή ιστορία
«δε μου βγαίνει πια»
του είπε
εκείνος πήγε να τρελαθεί
εκείνη έκλεισε το τηλέφωνο
εκείνος θυμήθηκε τις στιγμές τους
εκείνη μπήκε στο μπάνιο
εκείνος έπινε όλο το βράδυ
όλα τα άνθη
οι μέλισσες
οι θηλιές
τα κλειδιά
του κόσμου
εισέβαλαν στο κεφάλι
του
ούρλιαξε μα η πόλη είχε
ήδη κοιμηθεί
το επόμενο πρωί
οι φωνές του μανάβη
τον ξύπνησαν
σηκώθηκε
πλύθηκε
έγραψε άλλο ένα ποίημα
δάκρυσε λίγο
και η μικρή ιστορία
αυτού του κόσμου
συνεχιζόταν
επιτύμβιο
ψάχνοντας τον ιδανικό
-έρωτα
-φίλο
-τόπο διακοπών
-χώρο αγορών
-ηγέτη
αναζητώντας την ιδανική
-κρυψώνα
-ουτοπία
-λέξη
-φυγή
-πολιτεία
αναπαύονται όλοι εν ειρήνη
