Ο
Φετίχ Ντογάν Κότς είναι Κούρδος. Ζει στην Ελλάδα αρκετά χρόνια και μπορεί
καθείς να τον συναντήσει στο καφενείο που δουλεύει. Στο ποιητικό του βιβλίο δεν
υπάρχει κάποιο βιογραφικό σημείωμα, όμως τον υποθέτω, διότι τον έχω γνωρίσει,
γύρω στα σαράντα πέντε. Το βιβλίο του είναι γραμμένο στα ελληνικά και εύκολα
γίνεται η διαπίστωση ότι ο συγκεκριμένος ποιητής έχει χρειαστεί να κρατήσει
όπλο και έχει περάσει τα πάνδεινα της μεταναστευτικής πορείας μέχρι την Ελλάδα.
Ποιήματα τραχιά θα έλεγα, έτσι ακριβώς όπως φαντάζομαι την ζωή του, και -ίσως-
ξεπερασμένα λυρικά για την δύση, μα σίγουρα έμπλεα ανατολίτικης γραφής. Εκτός
από τις δύσκολες εμπειρίες του που περιγράφονται στο βιβλίο βρίσκουμε
καταγεγραμμένες και τις καθημερινές του ανησυχίες και τις ερωτικές του σκέψεις.
Μα πάγιο στοίχημα του Κότς είναι η ελευθερία : “Είμαι στη μέση μιας θάλασσας
αγώνα / Γεννιέται ελευθερία πέρα από τα σύνορα.”
