ΠΕΤΡΟΣ ΓΚΟΛΙΤΣΗΣ
“Η ΣΑΡΚΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΡΙΝΩΝ”
εκδ. “ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ”, 2015
Κάποτε ο Αντόρνο είχε αναρωτηθεί για την οσία, την δύναμη, αλλά και τον ίδιο τον λόγο υπόσταση της ποίησης, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μετά το Άουσβιτς, είχε πει συγκεκριμένα. Νομίζω ότι αυτό το ερώτημα βασανίζει και τον Πέτρο Γκολίτση στην τρίτη του ποιητική συλλογή. Με φόντο την χιλιοταλαιπωρημένη πόλη της Θεσσαλονίκης, την πόλη του ποιητή, και με ακρυλικά τα θέματα που αιώνια βασανίζουν τους ανθρώπους, την φθορά και την ματαιότητα, ο ποιητής χρωματίζει έναν υπερχρονικό καμβά, όπου ο ίδιος, ως ο κάθε άνθρωπος, κυκλοφορεί στα ιστορικά γεγονότα της πόλης. Ο θάνατος των Εβραίων στοιχειώνει, εκτός των άλλων, το βιβλίο. Ο ποιητής αναφέρεται πάντα σε δύσκολες στιγμές, είτε ατομικές, του καθενός, είτε ιστορικές, όλων. Δεν μπορεί, ποιος άλλωστε, να ξεφύγει από την σκέψη του προσωρινού της ύπαρξης, μα πολύ περισσότερο δεν μπορεί να καταλάβει γιατί μεταξύ μας να αλληλοσπαρασσόμαστε εξαιτίας της προσωρινότητας μας. Ζητάει βοήθεια από την φιλοσοφία, από την ποίηση, ζητάει να βρει μια εξήγηση, ένα σημείο να σταθεί, μα το μόνο που διαπιστώνει, αποκαρδιωμένος, είναι το γύρισμα της Γης που αλέθει μέσα της τα κόκαλα μας.
