Ιωάννα-Μαρία Νικολακάκη, ΑΦΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ
Γαβριηλίδης 2013
*
Οι τέσσερις εποχές
ρίξαν τα ζάρια
κι έτυχε του καλοκαιριού ο κλήρος
να βγει στο μπαλκόνι του κόσμου
ντυμένο “αλληλούια”.
*
Πού γυρίζατε πάλι,
καΐκια του γιαλού με τ’ ασχημάτιστο πηγούνι,
και ποδήλατα της εξατμισμένης περιέργειας;
Μα πού πηγαίνατε,
μακό της μαραμένης καραμέλας
και καπέλα γαριασμένα στον ύπνο του πεντακάθαρου
κεχριμπαριού;
Πού τρέχατε έτσι ξαναμμένα λοιπόν,
πάνω κάτω
μες στο φλογισμένο μεσημέρι με τις κληματσίδες;
*
Κάθε αυγουστιάτικη βραδιά,
απ’ την ώρα που σημαίνει ξημερώματα ο κούκος του
ρολογιού,
η ζωή σκορπίζεται
ολόφωτη
σε δέκα κεφαλάκια κοριτσιών.
Άραγε
οι δέκα ηλιαχτίδες
τι θερινό ελιξίριο κοινωνούν
κι ανοίγουν των τζιτζίκων τις φωνητικές θυρίδες τόσο
συγχρονισμένα;
