Μεταγραφή

Ἐν Βόλῳ τῇ 1 Ἀυγούστου 1893

Ἀδελφέ Ἀλέξανδρε,

Ἔλαβα πρό 20 ἡμερῶν τάς 25 δραχ. Διατί δεν ἀπαντᾷς εἰς τάς ἐπιστολάς μου νά εἰξεύρω καί ἐγώ ἄν εἶναι ἐλπίς νά γίνῃ τι καλόν; Ἤ νομίζεις ὅτι εὐχαριστοῦμαι νά τρέφωμαι ὡς κηφήν;

Προχθές ἐξῆλθον δι’ ἀνάκρισιν εἰς ὑπόθεσιν ξένων, καί ἐδανείσθην ὑποδήματα, ἄν δύνασαι στεῖλε μου νά κάμω ἰδικά μου, διότι εἶμαι ξεπόλυτος. Σέ εὐχαριστεῖ λοιπόν να μέ ἔχῃς βάρος; Φρόντισε ὅσον ἠμπορεῖς νά ἀνακουφισθῆς καί σύ, νά μήν τήκωμαι καί ἐγώ.

Σέ ἀσπάζομαι, ὁ ἀδελφός σου

Γεώργιος



ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ

της Εύης Σμαρλαμάκη

Γύρω στο
’38-’39, ο Απόστολος Παπαδιαμάντης ταξιδεύει στη Σκιάθο, στο πατρικό σπίτι του πατέρα
του, Γεωργίου (αδερφού του Αλέξανδρου), από όπου μεταφέρει όσα πράγματα του θείου
του μπορεί. Μεταξύ αυτών βρίσκεται και η παρούσα επιστολή, η οποία, με ελάχιστα
ακόμα κειμήλια, περνά στην αδερφή του, Αγγελική. Τα υπόλοιπα παραμένουν στην κατοχή
του Απόστολου και μέχρι σήμερα στην κατοχή του γιου του, Γεωργίου. Η Αγγελική εν
συνεχεία, έχοντας ιδιαίτερη αδυναμία στη μεγάλη της κόρη, Κατίνα, της αφήνει ό,τι
της έχει απομείνει από πράγματα του Αλέξανδρου. Η Κατίνα τα κληροδοτεί στη μοναχοκόρη
της, Αλεξάνδρα Brackin, η οποία σήμερα διαμένει μόνιμα στην Αμερική. Η κ.
Brackin παραχώρησε στη γράφουσα ένα φωτοαντίγραφο της επιστολής, το πρωτότυπο της
οποίας μαζί με ορισμένα άλλα χειρόγραφα και βιβλία (η ύπαρξη των οποίων παρέμενε
άγνωστη μέχρι πρόσφατα) βρίσκονται στη Φλόριντα των ΗΠΑ.

(Δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος της έντυπης θράκας-φθινόπωρο 2013)