ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ, “ΑΓΓΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ,
ΑΠΑΝΤΑ Τ. 1/2015”,
ΕΚΔΟΣΗ ΕΚΤΟΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ
Είμαι
βέβαιος πως αν ο Θοδωρής Μπασιάκος αποφάσιζε να εγκαταλείψει τούτη την άνοστη
εποχή μας, κι αν αποτολμούσε μέσω μιας συμπαντικής σκουληκότρυπας να μεταφερθεί
κάπου στον ελληνιστικό κόσμο, τότε σίγουρα τα ποιήματά του θα τα διαβάζαμε
εμείς τώρα ανθολογούμενα στην “Παλατινή Ανθολογία”, και μάλιστα δίπλα δίπλα,
παρέα με μια κανάτα κρασί ως την αυγή, με τα ποιήματα του εξαίρετου Παλλαδά. Αν κάτι χαρακτηρίζει ειδικότερα τον λόγο του
Μπασιάκου, πέρα από ότι μπορούμε να βρούμε και αλλού, δεν είναι μόνο η
περιπαικτική και σκωπτική του διάθεση, παρά, και κυρίως, η λεπταίσθητη και
τρυφερή βοημική ματιά του για ότι τον (και μας) περιβάλει. Κι ενώ στα χρόνια
που διανύουμε όλοι μας αποφεύγουμε, σχεδόν φοβούμαστε ως περιοχή “ποιητικού
θανάτου” , τις αυτοεκδόσεις (διότι όντως έχει υπερχειλίσει η αυτοέκδοση από
εντελώς αδύναμες προσπάθειες γραφής) και προστρέχουμε στην (εντέλει και πάλι
αμφίβολη) θαλπωρή των εμπορικών εκδόσεων, ο Θεόδωρος Μπασιάκος (είμαι βέβαιος,
σίγουρος για τον εαυτό του και άρα ανόθευτος ταπεινών ελατηρίων) αποτολμά να
εκδίδει τα πολύ καλά ποιήματά του μόνος του και να τους δίνει την (γεμάτη ρώμη
και υγεία) χαρά να μοιράζονται από χέρι σε χέρι. Απλώς αναζητήστε τα!