Κι Όμως Κύκλος



Απέραντος είνε ο ωκεανός

Οι λύσεις άλυσος

Των περιπλανώμενων σκέψεων

Δέσιμο, των κρίκων

Στην αύρα των υδάτων που κόπηκαν

Με πέλεκυ σε ηλικία δένδρων

Προτού προλάβουν των δηλητηρίων τους

Να δείξουν τον χυμό

Δια μέσου κάποιων έργων ή

Κάποιων καθηκόντων σ’ όσους παρα –

Θερίζουν, ούτε δια της βίας

Ούτε εξ αιτίας έρωτος ή κάποιου άλλου βίτσιου

Στον Αιώνα τον Άπαντα

Που  ποτέ δεν απαντά, στο Ναγκουάλ

Διότι δε χρειάζεται – δεν ε ί ν ε  απαραίτητο –

Α ν τ ι θ έ τ ω ς, η δεσποτεία του πεπρωμένου

Κατανέμει τους νόμους της

Ως δώρο αναμνηστικό δύο ζευγάρια μονό –

Πετρα δαχτυλίδια, που τα φοράνε

Σε δάχτυλα κομμένα – αν είναι δυνατόν!

Αυτοί που αρνήθηκαν τον Νόμο

Που πρόβαλλε ο Μύστης μες στον Κύκλο.

CS