Η Βάσω Χριστοδούλου γεννήθηκε
στα Τρίκαλα το 1982. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Η
πρώτη της ποιητική συλλογή «60 αποχρώσεις του μαύρου σε φόντο λευκό» εκδόθηκε
το 2012 απ’τις εκδόσεις λογείον. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε διαδικτυακά
περιοδικά και ιστολόγια (θράκα, ποιείν,vakxikon,poetics,varelaki,homouniversalis, κηρήθρες, κ.α.), καθώς επίσης στην ανθολογία ποιημάτων
του Γιώργου Χ. Θεοχάρη «Ξένων αιμάτων τρύγος», εκδ. Γαβριηλίδης. Πέντε ποιήματά
της από την πρώτη της συλλογή έχουν μεταφραστεί στα ιταλικά για λογαριασμό του
περιοδικού «Ladimoradeltemposospeso». Συμμετείχε στο 2ο πανθεσσαλικό φεστιβάλ
ποίησης στη Λάρισα το Μάρτιο του 2014. Αρθρογραφεί στο διαδικτυακό περιοδικόInfraredmagazine. Ετοιμάζει τη δεύτερη ποιητική συλλογή της.
~Η κορνίζα~
Άλλαξα θέση στα έπιπλα σήμερα,
είχα χρόνο ελεύθερο
για ξόδεμα.
Έβαλα τον καθρέφτη
στον τοίχο απέναντι,
να φαίνεται το κελί μου
μεγαλύτερο.
Μόνο τη φωτογραφία σου
δεν ήξερα
πού να τη βάλω.
Είπα να μπεις
στο σύνθετο,
με τα ποτήρια τα κρυστάλλινα.
Να βγεις κι εσύ
όταν θα’ χουμε χαρά
στο σπίτι.
Να σε πιω
στην υγειά μου.
Σ’ έβαλα τελικά
σε κορνίζα…
να δω πώς ακούγεσαι
όταν σπας.
{ανέκδοτο, δημοσιεύθηκε στο Poetics}
~Οι κουρτίνες~
Αμφιβολίες των παραθύρων
οι κουρτίνες.
Κυματίζουν ενοχικά
ανάμεσα στην αποκάλυψη
και τη συγκάλυψη.
Να φανερώσουν ή να σκεπάσουν
για πάντα;
Να καλλωπίσουν ή να καλοπιάσουν
το κρυφό και μόνο;
Πρωτοβουλίες των παραθύρων
οι κουρτίνες.
Ισορροπούν προκλητικά
ανάμεσα στη συντροφιά
και την εγκατάλειψη.
~Ο λίγος –η λίγη –το λίγο
Το λίγο,
λέξη δισύλλαβη.
Διπρόσωπη.
Λίγο, ως λίγο
για κάποιους.
Λίγο , μα τόσο πολύ
για μας τους άλλους.
Επίρρημα ποσοτικό.
Ποιοτικό για μένα.
Δείγμα ποιότητας
κι αντοχής.
Κάποτε κι επίθετο.
Χωρίς φύλο.
Όχι ο λίγος,
όχι η λίγη.
Μόνο το λίγο.
Ουδέτερο.
Αποφασισμένο
να μείνει λίγο.
Χωρίς να φοβάται
μη συγκριθεί και γίνει λιγότερο.
Το λίγο.
Λέξη δισύλλαβη.
Φτάνουν δυο συλλαβές
για να με σώσεις λίγο.
