Με την έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής λοιπόν, αφού
κάποιος ξεπέρασε όλα τα εμπόδια που αναφέραμε κατά καιρούς εδώ, αρχίζουν τα
παράπονα. Συνήθως η χαρά επισκιάζεται από τα τυπογραφικά λάθη. Το χρώμα στο
εξώφυλλο που μέχρι να ανοίξεις το πακέτο των βιβλίων φαίνεται να έχει
ξεθωριάσει και βρίσκεσαι να κρατάς στο χέρι ένα βιβλίο που δείχνει
μεταχειρισμένο. Από το μέγεθός του, γιατί συμφώνησες μεν στο Α3 χωρίς να ξέρεις
από τεχνικούς όρους μέσα στον ενθουσιασμό σου. Κυρίως δε επειδή αφού το πήρες
στα χέρια σου αντιλαμβάνεσαι πως ο «εκδότης» δεν διαθέτει δίκτυο διανομής και
τα πεντακόσια αντίτυπα που σου παρέδωσε θα χρησιμεύσουν μόνο ως προσάναμμα στο
τζάκι των γονιών σου τις κρύες νύχτες του χειμώνα που σφίγγουν την καρδιά σου,
ειδικά τώρα που δεν είσαι ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα της έκδοσης του
πρώτου σου βιβλίου.
Φίλος μου έλεγε πως μετάνιωσε γιατί όταν πήγε να το βάλει
στην βιβλιοθήκη του, το βιβλίο του δεν φαινόταν, δεν ξεχώριζε στο ράφι, παρότι
το έβαλε σε περίοπτη θέση, λόγω μικρού μεγέθους. Μου δήλωσε την επιθυμία του,
το επόμενο βιβλίο να το βγάλει σε μεγάλο μέγεθος, με το όνομά του σε ευδιάκριτη
ράχη.
Παιδί των βιβλίων τσέπης από το εξήντα (OscarMondadori, Γαλαξίας, Βίπερ, Τραμάκια κοκ),
είμαι από καταβολής για το μικρό σχήμα στα βιβλία είτε πρόκειται για
μυθιστόρημα είτε για ποίηση. Μ΄αρέσει να κουβαλάω μαζί μου μικρά εύχρηστα
βιβλιαράκια για ανάγνωση στα λεωφορεία, το μετρό, στην παραλία κοκ. Το μεγάλο μέγεθος το αφήνω στον Ελύτη κι όσους
νέους έχουν πρόβλημα με το μέγεθος του πέους τους.
