To 1945, τρεις εβδομάδες μετά την αποφοίτησή της από το
λύκειο και δίχως την στήριξη του πατέρα του παιδιού της, η 17χρονη τότε Μάγια
Αγγέλου (η οποία είχε ήδη πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης και βιασμού σε
ηλικία μόλις 9 ετών από τον τότε σύντροφο της χωρισμένης μητέρας της) φέρνει
στον κόσμο τον έναν και μοναδικό της γιο. Είχε την τύχη, σε χρόνια δύσκολα για
τις έφηβες ανύπαντρες μητέρες, να έχει τη σταθερή στήριξη της μητέρας της από
την πρώτη κιόλας στιγμή της ανακοίνωσης της εγκυμοσύνης της. Δυο μήνες
αργότερα, ωστόσο, διψώντας για ανεξαρτησία, εγκαταλείπει το σπίτι της μητέρας
της, βρίσκει έναν χώρο δικό της και αρχινά να μεγαλώνει μόνη το παιδί της.

Οκτώ χρόνια πριν από το θάνατό της, η Αμερικανίδα ποιήτρια και πεζογράφος, με
την γεμάτη ποικίλες εμπειρίες ζωή, γράφει και δημοσιεύει την ακόλουθη,
συμβουλευτικού χαρακτήρα, επιστολή στον νεότερο εαυτό της.

MAYA ANGELOU

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ

Αγαπημένη μου Μαργαρίτα,

Δεν βλέπεις την ώρα να πάρεις τη ζωή στα χέρια
σου. Δεν θες κανέναν να σου λέει τι ώρα θα πρέπει να γυρίσεις το βράδυ ή
πώς να μεγαλώσεις το παιδί σου. Θ’ αφήσεις το μεγάλο και άνετο σπίτι της
μητέρας σου, και ‘κείνη δεν πρόκειται να σ’ εμποδίσει, γιατί σε ξέρει πολύ
καλά, για να τολμήσει κάτι τέτοιο.

Άκου, όμως, τι έχει να σου πει:

Σαν βγεις από την πόρτα μου, μην επιτρέψεις σε
κανέναν να σ’ αναθρέψει -έχεις ήδη ανατραφεί.

Ξέρεις τι είναι σωστό και τι λάθος.

Σε κάθε σχέση σου, θα πρέπει να δείχνεις πρόθυμη να
προσαρμοστείς.

Και να θυμάσαι, μπορείς πάντα να γυρίσεις σπίτι.

Θα επιστρέψεις και πάλι πίσω όταν ο κόσμος σε τσακίσει -ή
όταν αποτύχεις μπρος στα μάτια του. Μα μόνο για δυο-τρεις εβδομάδες κάθε φορά.
Η μητέρα σου θα σε κανακέψει και θα σου φτιάξει το αγαπημένο σου φαγητό,
φασόλια κόκκινα με ρύζι. Θα σου γίνει συνήθεια να επιστρέφεις για να σε
λυτρώνει κάθε φορά η μάνα σου -κι αυτό είν’ ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που θα
σου προσφέρει, μαζί με την ανεκτίμητη συμβολή της στην ενδυνάμωση του θάρρους
σου. 

Νά ‘σαι γενναία· όχι, όμως, παράτολμη.

Με περηφάνια να πορεύεσαι, έτσι όπως σου αξίζει,

Μάγια