εκδόσεις κεντρί
Ποιοςθαζήσειτότεμέσαστοηλίθιοσπίτισου;
Γεννήθηκασεμιαπαγωμένηλίμνη.
Μέσαμουοιπαλμοί
ανοιγόκλεινανσανβλέφαρα
ότανξέναμάτιαμεπεριεργάζονταν.
Ταχέριαμουάγγιζαναέρακαικρύο
διαλύοντανσαγερασμένασύννεφα.
Ότανγυρνούσαπλάτη
μιλούσανμεταξύτους
γνέφοντας
προειδοποιώντας
γιατηνακαταλληλότητατουνερού.
Κάθεπρωίσταδιακάσυρρικνωνόμουν.
Έπεφταστοποτήριμετογάλα.
Λίγοαργότεραημαμά
σκούπιζεπροσεκτικάταυπολείμματα
απότονπάγκοτηςκουζίνας.
Μιαμέρα,αγόρασαδυοπαγοπέδιλα
καιμπήκαστοσπίτιμεφόρα.
Ταέπιπλαμεκοιτούσανσαν
τυφλοίεπαίτες
μετηνακινησίαχαραγμένηπάνωτους.
«Σηκωθείτε»,φώναξα,
«σηκωθείτεόλοιαμέσως!»,
ενώαισθανόμουντοφωςτηςλάμπας
ναλιώνειτονπάγοκάτωαπ’ταπόδιαμας.
Πτώση
Στιςαπόκοσμεςλεωφόρουςγεννιούνται
σταβλέμματαταπλαστικά
συρρικνώνονται
καιφέγγουν
ταπαπούτσιατουςσκονισμένα
ακινητοποιούνται.
Στηνκαρδιάτουςφωλιάζουνμάτια
άπειραφτερουγίσματακάτωαπ’τα
μανίκιατους.
Εκείνοπουείχαμεπει.Μηντοξεχάσεις.
Θαείμαιεδώναστοθυμίζω
πεσμένοςεδώ
στοανοιχτότραύματουδρόμου.
Ποιητέςγεννιούνταικαιπεθαίνουν
κάτωαπότιςφτερούγεςτους
σανκορίτσι,ηγυμνήάσφαλτος.
Ηλέξη
αυτήηλέξη
πουδενειπώθηκε
παραμερίζειναπεράσουντασυνεργείατου
δήμου.
Τζάμια
Ρωγμές
Μιαφωτογραφίαμ’ένα
Γέλιοκεφάλισανβιολέτα
(μωβ–μωβ)
όπωςτοαποτύπωματηςμορφήςσου
πάνωσταθρύψαλα
