PHOTOGRAPHER
SAROLTA BAN
Κυριακή
μεσημέρι, είδα στο πεζοδρόμιο της Ερμού τα βιβλία και τα ρούχα μου. Σταμάτησα
να σιγουρέψω ότι ήταν τα δικά μου. Ναι, είδα την υπογραφή μου στις πρώτες σελίδες,
τις κομμένες ετικέτες στις φόδρες και τα κολάρα, μέχρι μια ζώνη μου με αγκράφα
του Αρμάνι είδα.
Προς
στιγμήν σκέφτηκα να τα ξαναγοράσω όλα, ένα ευρώ το κομμάτι, sale, sale, dear Madame,
και τα μελένια μάτια του Σενεγαλέζου να μου ορκίζονται ότι δεν είναι κλέφτης,
no,no,no dear Madame κι εγώ να γελάω που με πούλησαν οι δικοί μου,noproblemdearboy,noworries,
κι ο Σενεγαλέζος να γελάει μαζί μου γιατί αυτός ποτέ δεν είχε ούτε βιβλία ούτε
ρούχα, μόνο μνήμες είχε και θα έχει, εγώ όχι, όχι πια κι όπως αγκαλιαζόμαστε,
πετάμε και τις μνήμες μας κάτω στο πεζοδρόμιο της Ερμού, τις πατάμε, τις
φτύνουμε κι ησυχάζουμε.
Εκεί,
στο Μοναστηράκι η πραμάτεια μου απλωμένη κι άχρηστη. Χρήσιμη στον Σενεγαλέζο
και τους μελλοντικούς πελάτες του.
Τα
βιβλία μου χιλιοδιαβασμένα, τα ρούχα μου χιλιοφορεμένα, οι αναμνήσεις μου
χιλιομασημένες, χιλιοκλαμένες, χιλιοκαμμένες, κανένας λόγος να επιστρέψω στο
παρελθόν. Ούτε το μέλλον μ’ ενδιαφέρει,
μεγάλωσα πια, το εδώ και τώρα, αποκτάει σπάνια σημασία, ακατανόητη στα παζάρια
και τους μικροπωλητές.
Εκεί
στο Μοναστηράκι, αποχαιρέτησα το νεκροταφείο μου, το ‘καψα, yes, yes, yes dear
Madame, είπα στον εαυτό μου, δεν χωράω άλλους dead men and women, no problem μάγκες,
πάρτε τα όλα, πάρτε τις μνήμες, πάρτε τις σκέψεις, πάρτε ό,τι γουστάρετε, το
παρελθόν δεν έχει μέλλον.
Yes, ζωή παρόντος
εν τη ερήμω, ότι στυλίτης ειμί.
Υστερόγραφο: Η Κνίσα δεν έχει άλλη τσίκνα να
εκπέμψει. Έτσι σταματάει πριν η μυρωδιά καταντήσει μπόχα. Δεν θα χαθούμε όμως,
αν δεν το θέλουμε.
