Πέρασε καιρός από τότε που
έγραψα το τελευταίο μου κείμενο και είχα αποφασίσει να μην ξαναγράψω ως Κνίσα
που σημαίνει τσίκνα στα αρχαία ελληνικά για όσους με ρωτούν με μηνύματα. Για
την ακρίβεια σκεφτόμουν να εξαφανιστώ απ’ το φεϊσμπούκι. Ωστόσο να που
επανέρχομαι κι ευχαριστώ γι’ αυτό τον Σωτήρη Παστάκα, τον Μάκη Τσίτα και τη
νεραϊδένια Ελένη Γκίκα. Επιστρέφω γεμάτη απορίες καθώς είχα περισσότερο χρόνο
να ασχοληθώ και να παρατηρήσω τα όσα συμβαίνουν έξω απ’ την εικονική
πραγματικότητα του διαδικτύου. Και χάζεψα.
Απορία πρώτη: Βλέπω στα σούπερ
μάρκετ και τα πολυκαταστήματα, καλάθια που περιμένουν την προσφορά μου σε
τρόφιμα, ρούχα, βιβλία. Είδη που πρέπει να αγοράσω απ’ το κατάστημα και να τα
βάλω με σεμνή υπεροψία στο καλάθι. Μάλιστα κάποιες υπάλληλοι μου επέστησαν την
προσοχή ότι οφείλω να προσφέρω. Την τρίτη φορά που η ίδια ταμίας μου το είπε με
χαμογελάκι του στιλ ‘εσύ είσαι πλούσια’ τη ρώτησα: «Γιατί δεν βάζει το αφεντικό
σας; Γιατί πετάτε τόσα τρόφιμα στα σκουπίδια αντί να τα χαρίζετε;» Η ταμίας με
κοίταξε άναυδη. Προφανώς δεν το είχε σκεφτεί αυτό. Συνέχισα τις ερωτήσεις: «Έχετε
κάνει ποτέ κάποιου είδους εθελοντισμό; Ξέρετε ότι οι πρόσφυγες έχουν λεφτά για
να φάνε, αλλά χρειάζονται και σχολεία για τα παιδιά τους, σπίτι να μείνουν που
να μην είναι υπόγειο, γιατρούς και φυσικά δασκάλους να μάθουν ελληνικά; Θέλετε
να έρθετε μαζί μου, να δείτε ότι αν το αφεντικό σας έδινε πεντακόσια ευρώ το
μήνα σε μια εθελοντική οργάνωση, εσείς δεν θα χρειαζόταν να μου λέτε βλακείες;
Και κάτι ακόμα.» Η ταμίας παντζάρι. «Σας παρακολουθεί κάμερα αυτή τη στιγμή,
έτσι δεν είναι;» Χαμηλώνει τα μάτια. «Εντάξει, κατάλαβα». Έφυγα. Οι απορίες μου
συνεχίζονται. Τα καλάθια αυτά πάνε συνήθως στην αρχιεπισκοπή που τα μοιράζει.
Γιατί αντί να ξεφτιλίζει έτσι ανθρώπους, δεν βρίσκει απ’ την εφορία ποιοι είναι
οι άποροι και να τους βάλει κάτι σ’ έναν φάκελο; Μήπως επειδή το ένα έχει τη
φιγούρα του και διάφορες βλαμμένες με κουραδόκοτσους που μοιράζουν σακούλες
στους υπερήλικους, ενώ αν γίνονταν όλα ήσυχα και σιωπηλά, θα έχαναν τη
διαφήμιση;
Απορία δεύτερη: Είχα επιστροφή
550 ευρώ και πήγα να τα πάρω. Στο μεταξύ είχε βγει ο ΕΝΦΙΑ. Η ευγενέστατη
ομολογουμένως υπάλληλος, μου εξήγησε ότι δεν επιτρέπεται να τα πάρω αφού οφείλω
ΕΝΦΙΑ κι αμέσως μετά μου εξομολογήθηκε ότι αυτό που γίνεται είναι παράνομο.
«Δηλαδή; Τι να κάνω;» τη ρώτησα αποβλακωμένα. «Να πάτε στο Συνήγορο του Πολίτη»
μου απάντησε εμπιστευτικά. «Ή να πληρώσετε τώρα τον ΕΝΦΙΑ, να τελειώνετε».
«Αφού είναι παράνομο και ο ΕΝΦΙΑ ξεκινάει Σεπτέμβρη ενώ εγώ έχω επιστροφή τώρα,
μέσα Αυγούστου…» Με τα πολλά ούτε που κατάλαβα ότι πλήρωσα και ότι μου έδωσε
ένα χαρτάκι που έλεγε ότι όφειλα ακόμα 68 ευρώ και έπρεπε να τα πληρώσω
Δεκέμβρη. Αυτά έγιναν Παρασκευή. Τη Δευτέρα βγήκαν και ανακοίνωσαν ότι όσοι
έχουν επιστροφή φόρου θα την παίρνουν μετρητά και δεν θα συμψηφίζεται με τον
ΕΝΦΙΑ. Ξαναπήγα στην εφορία στην ίδια ευγενέστατη υπάλληλο. Της εξήγησα τι
έγινε και τι άλλαξε. Μου είπε, «ναι, βεβαίως, όμως αν το καταγγείλετε, θα χάσω
τη δουλειά μου γιατί βιάστηκα και έχω και τρία παιδιά». Δηλαδή, η κυρία η
ευγενέστατη, μπορεί να παίρνει και μπόνους αν εισπράττει λεφτά που δεν
οφείλονται από κορόιδα σαν κι εμένα; Και γιατί αν εγώ κάνω λάθος στη δουλειά
μου, δεν θα ξαναπάρω μετάφραση; Πήγα στον έφορο και εξήγησα τι έγινε. Με
κοιτούσε σαν να παρακολουθούσε κωμωδία και χτυπούσε το στιλό του νευρικά στο τραπέζι.
Όταν τέλειωσα είπε ως Καφκικός δικαστής: «Κυρία μου, βιαστήκατε. Ο επόμενος».
Και η απορία που δεν εξέφρασα είναι: Αν κάνω καταγγελία, πρώτον πού θα την κάνω
και δεύτερον, ποιος θα αναγνωρίσει το δίκιο μου; Ναι, τελικά είμαι μεγάλο
χαϊβάνι. Δίκιο έχει μια φίλη μου που χρωστάει εκατό και, χιλιάδες ευρώ και λέει
ατάραχη ότι θα αρχίσει να πληρώνει όταν βάλουν δόσεις. Τελικά εγώ που δεν
χρωστάω ποτέ, ανήκω στους ‘μαζί τα φάγαμε;’ του κυρίου που απολαμβάνει τα πάχη
του τα κάλλη του;
Απορία τρίτη: Έχοντας ζήσει
χρόνια στο εξωτερικό, έχω αρκετά διαφορετική άποψη για το πώς λειτουργεί ένα
κράτος σχετικά με τις ερωτικές προτιμήσεις των κατοίκων του. Ο διευθυντής της
αγγλικής τράπεζας που συναλλασσόμουν επί δεκαετία, φορούσε σακάκι, πουκάμισο,
γραβάτα κι από κάτω φουστίτσες μίνι που, άλλαζε ανάλογα με το χρώμα της
γραβάτας του, και ψηλοτάκουνες γόβες. Ήταν ο καλύτερος διευθυντής που γνώρισα
ποτέ και το πόσο δίκιο έχω απεδείχθη απ’ το γεγονός ότι πέρσι τον έκαναν γενικό
διευθυντή όλης της NovaScotia
του βορά. Αδιαφορώντας για τα ρούχα του. Εδώ στην Ελλάδα, θα τον είχαν κάψει
στην πυρά τα ναζάκια και τα παπαδάκια; Γιατί; Για τα ρούχα του, για τις πιθανές
σεξουαλικές του επιλογές ή γιατί είναι άριστος στη δουλειά του; Κάθε φορά που
μιλάω με φίλους μου απ’ το εξωτερικό με ρωτάνε τι σχέση έχει η εκκλησία με το
κράτος κι αν είμαστε μουσουλμάνοι. Γιατί ενώ εμείς το παραβλέπουμε, μόνο οι
φονταμενταλιστές μουσουλμάνοι έχουν συνδέσει το κράτος με την εκκλησία. Και
τώρα φτάνω στο ζουμί. Έχω κάποιους καλούς φίλους. Μεταξύ αυτών έχω φυσικά και
ομοφυλόφιλους φίλους. Και αγαπιόμαστε. Και θέλουν να είμαι καλά και θέλω να
είναι ευτυχισμένοι. Και θα παραστώ στους γάμους τους όπου κι αν γίνουν. Κι
απορώ με την πατρίδα μου. Γιατί επιτρέπει σε παιδεραστές, εμπόρους όπλων και
ναρκωτικών να παντρεύονται αλλά όχι σε ομοφυλόφιλους; Επειδή ενοχλείται η
εκκλησία και κάθε κρυπτο-ομοφυλόφιλος ναζί; Δηλαδή στη χώρα μου, το κράτος
προτιμάει να πληρώσει πρόστιμο γιατί δεν εφαρμόζει ούτε καν το σύμφωνο
συμβίωσης, αντί να τα χαλάσει μ’ αυτούς τους χαλασμένους; Πάντως, επειδή είμαι
εκ φύσεως μαχητική και ελπίζω, θέλω να πιστεύω ότι θα δω φίλους και φίλες μου
να παντρεύονται όπως και εμείς οι στρέιτ, στην Ελλάδα, όχι στην Αγγλία ή στην
Ολλανδία. Και εδώ έρχεται μια ακόμα απορία: Δηλαδή, οι άνθρωποι με διαφορετικές
σεξουαλικές προτιμήσεις, δεν είναι άνθρωποι; Γιατί; Μήπως επειδή είναι
υπεράνθρωποι προσπαθώντας να επιβιώσουν σ’ αυτή τη χώρα;
Α, ναι, μην το ξεχάσω: Επειδή
το φεϊσμπούκι κόντεψε να με ξεγελάσει ότι ο κόσμος είναι ό,τι διαμείβεται εδώ
μέσα, η Κνίσα θα βγαίνει την τελευταία Κυριακή κάθε μήνα και δεν θα
λογοτεχνίζει. Τον υπόλοιπο καιρό λέω να ζω και να λογοτεχνίζω εκτός. Άντε και
καλό μας Σεπτέμβρη.
