Διάθεση ημέρας
τούτη εδώ η αδύναμη σάρκα
τσακισμένη σαν καραβάκι
από τσιγαρόχαρτο
λούστηκε κι χρωματίστηκε
από αγγελτήρια γάμων και κηδειών
από το καημό που σέρνουν
οι μαυροφορεμένες γυναίκες
που με ανέθρεψαν
από το άδοξο τέλος
του σεπτού μου πατρικού
που εξαιτίας μου ερημώνει
*
στοιχείωσα απ΄την όψη
όλων εκείνων
που έφυγαν και χάθηκαν
απ΄τον ασφυκτικό μας κόσμο
νικημένοι μεν υποψιασμένοι δε
με τα μάτια ορθάνοιχτα
και στηλωμένα
σε μια πικρή αλήθεια
γραμμένη
με κεφαλαία γράμματα:
ανεπανάληπτος η ομορφιά
της παιδικής μου ηλικίας
*
πρόφαση είναι οι εποχές
και προπαντός η άνοιξη
το ξέρω
μα δύσκολα να απαρνηθείς
τον εαυτό σου που βολεύτηκε
στου σκοταδιού τη καλοπέραση
να στέκεται εκστασιασμένος
στον τοίχο της ελπίδας
σαν να περιμένει κάποιον
από ώρα σε ώρα
*
στον ίδιο ήλιο μοίρα σκοτάδι
με το ίδιο πόνο να με μαστιγώνει
όπως όλοι οι άλλοι
αναζητούσα κι εγώ
ένα ξεχασμένο παράδεισο
τώρα
μόλις που προλαβαίνω
να υπεξαιρέσω
αγοράζοντας με τη σιωπή
τα λίγα λόγια
που μου ανήκουν
