Διάβασα πριν από λίγες μέρες ότι όταν δεν υπάρχει
συγκεκριμένο πολιτικό στίγμα σε μία κίνηση τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος
στασιμότητας, και ανούσιας ανάλωσης σε διαδικαστικά ζητήματα. Όπως πολλοί ίσως
θα θυμούντε αυτό ήταν ίσως το βασικό πρόβλημα στην μεγαλύτερη Γενική Συνέλευση τον
Μάιο 11’ στο Σύνταγμα.

Όμως αυτά που ακολούθησαν δείχνουν ότι ο κομματισμός γέμισε το ‘πολιτικό
κενό’ με τρόπο εξαιρετικά οργανωμένο και ως συνήθως, ψηφοθηρικό ως προς τον
σκοπό του. Λαϊκισμός, απομόνωση από την υπόλοιπη Ευρώπη, απόγνωση. Το πολιτικό
κενό που γέμισαν όμως ήταν η έλλειψη εμπειρίας στις κινητοποιήσεις που δεν υποκινούντο
από κομματικούς μηχανισμούς. Αυτή η πράξη των συγκεκριμένων πολιτικών φορέων ήταν
βίαιη όπως ήταν και ο ακραίος λαϊκισμός που χώρισε τον κόσμο σε πάνω και κάτω
πλατεία.

Ενώ από την μία μεριά είναι δημόσιες οι φωτογραφίες που αναπαριστούν την ειρηνική συμμετοχή του κόσμου,
οικογένειες με τα παιδιά τους δίπλα σε ΜΑΤ, κόσμος που σήκωνε τα χέρια του
συνεχίζοντας το Ισπανικό παράδειγμα που αντικαθιστούσε το συνηθισμένο
χειροκροτήμα, και από την άλλη μεριά είναι διαθέσιμες και οι φωτογραφίες που
δείχνουν την βία.

Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ακόμη και δίπλα σε αυτές τις φωτογραφίες
που αναπαριστούν την βία, θα δει κάποιος του συμμετέχοντες στις κινητοποιήσεις,
και στην Γενική Συνέλευση να κάνουν ανθρώπινη αλυσίδα και να ρίχνουν νερό για
να  ξεπλύνουν τα δακρυγόνα.

Όμως δεν βλέπουμε κάποιο βίντεο από τις ‘αυθόρμητες’ διοργανώσεις με τους προσκεκλημένους
οικονομολόγους, κυριολεκτικά, της δραχμής, με τους ‘επαναστάτες’ των
ψηφοδελτίων, με τα πρόσωπα ‘σύμβολα’ του ένδοξου και μη κομματικού παρελθόντος
κτλ. Υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι υπήρξαν
αυτά τα πρόσωπα και οι καταστάσεις;


Όταν τα αδέλφια μας στην Ισπανία έκαναν αποκέντρωση από την πλατεία Ντελ
Σολ για να αποφύγουν την κατάπτωση και τον στιγματισμό της κατάληψης του
δημόσιου χώρου στα μάτια του ευρύτερου κοινού, εμείς ακούγαμε από κάποιους ότι ‘οι Ισπανοί τα παράτησαν’. Όταν
βλέπαμε να σηκώνουν τα χέρια σαν ένδειξη ειρηνικής αντίστασης στην απρόκλητη
βία από την τοπική κυβέρνηση στην Βαρτσελόνα εμείς ακολουθούσαμε την μετάφραση κάποιων σε μούτζα, και συνθήματα για φωτιά
και μπούρμπερη.

Δεν χαθήκαμε στην μετάφραση αγαπητοί μου. ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΘΗΚΑΜΕ σε αυτήν, ώστε να
μπορέσουν να μετατρέψουν την γνήσια αντίδρασή μας σε ψήφους, και μετά να
ωριμάσουν οι δήθεν ‘λαϊκοί επαναστάτες’ μέσα σε κομματικές παρατάξεις. Η βία
ήταν φυσική απόρροια της ρητορικής του μίσους και τις μισαλλοδοξίας αυτών που
χειρίζονταν τα μικρόφωνα… εμείς ξεκινήσαμε ΕΙΡΗΝΙΚΑ, ΜΗ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ και
ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΊΚΑ!

Οι αιτίες και οι προτάσεις για την αντιμετώπιση αυτών των παθογενειών είναι
τόσο εμφανείς και άμεσες όσο και βασανιστικά χρονοβόρες στην πραγματοποίησή
τους, και κρυμμένες κάτω από την δικτατορία της κοινής λογικής.

Αυτό το πέπλο της κοινής λογικής επιχειρούμε να σηκώσουμε και να
αποκαλύψουμε την ατομική ευθύνη και τα μέσα για να αντιδράσουμε δημιουργικά.

Καλή συνέχεια

Φιλομένης